Lichtpuntjes
De herfst is aangebroken
Met een portie regen en frisse wind
De dagen worden korter
We zijn vaker slechtgezind
Maar de herfst brengt ook veel schoonheid
Een bladerdek vol rood en goud
We kunnen elkaar verwarmen
Met een babbel tussen jong en oud
Een zacht briesje liefde
Op je gezicht een lieve lach
Het bieden van een luisterend oor
Maakt vaak iemands dag
Tussen het ritselen van de bladeren
Kunnen rijke verhalen spelen
Via intergenerationele betrokkenheid
Wordt geluk gedeeld door velen
Dus nu de dagen korter worden
Meer duister, minder zonneschijn
Wat denk je als we voor elkaar
Lichtpuntjes proberen zijn?
Sien Baelus
Mijn lichtpuntje deze maand was toen Michel me zei: “Ik herkende u meteen toen u door de deur wandelde.” Michel is 93 jaar en heeft het soms moeilijk met de aanpassing van het leven in een assistentiewoning naar het leven in het woonzorgcentrum. Hij zit vaak in de living, en als ik tijd heb, ga ik graag even bij hem zitten. Als er iets is waar ik van houd, dan is het babbelen, babbelen, babbelen, maar ook luisteren doe ik graag. Meestal vraag ik hoe het met Michel gaat, welke activiteit hij vandaag gedaan heeft en of hij al wat gewend is aan het leven in het woonzorgcentrum. Michel vraagt mij meestal hoe het op school gaat, of ik veel moet studeren, of ik in het weekend naar mijn ouders ga en of ik hier gelukkig ben. We hebben vaak echt een fijn, wederzijds gesprek en lachen veel samen. Het doet me deugd om hem te zien lachen.
De laatste keer zei Michel dus: “Ik herkende u al meteen toen u door de deur wandelde.” Dat maakte me warm, want het toont dat hij mijn gezelschap apprecieert. Michel is altijd dankbaar: voor ik vertrek zegt hij hoe fijn het was, hoeveel deugd ons gesprek hem deed en dat hij al uitkijkt naar de volgende keer. Nadien geeft hij me vaak een kus op de hand met een brede glimlach. Ik hoop dat hij weet dat deze babbeltjes ook mij deugd doen — niet alleen omdat ze hem blij maken, maar ook omdat ik oprecht geniet van zijn gezelschap en veel leer: over ouder worden, vroeger, en dankbaarheid.
Sien Baelus - Student Op Kot
